Again, this article will not be related to the structure, clans, their interrelations, and KGB basis in Putin’s current regime. This essay is a sequel of the previous piece which aimed to take another glimpse at Putin’s suspicious links with international terrorism.
This time I decided to draw attention to a significant role (which was a surprise for many experts) of Chechen terrorists in a battle of Islamic state that has become a main threat to the West. Based on this role, it is not only possible, but vital to examine the potential links between the Islamic state and Russian secret services.
One of the inspiration sources was the article published in ‘The Huffington Post’ called ‘You Can’t Understand ISIS If You Don’t Know the History of Wahhabism in Saudi Arabia’. It was written by Alastair Crooke, a famous expert of the Middle East terrorism, a former diplomat and a ranking figure in British intelligence MI-6.
That article is definitely worth reading for all of those who want to understand more about the phenomenon and threats of the Islamic state. And I don’t even consider arguing with the famous expert, especially when I, myself, do not aspire a career of terrorism expert.
However, after long years of exploring Putin’s current regime and it’s KGB roots, I believe that Crooke’s headline can be rephrased like this: ‘Is it really possible to fully understand the phenomenon of the Islamic state without paying attention to the alleged links between Russian secret services and Chechen terrorists?’
Some things are hard to deny
In general, the links between Chechen terrorist and Russian secret services cannot be denied even by those Western experts and commentators who tend to call these links a conspiracy theory.
The fact that the famous Shamil Basayev, Ruslan Gelayev and some others Chechen terrorist commanders began their career not only fighting on the Russian side during the Georgian-Abkhaz war, but were directly trained by the special forces of Russian military intelligence (GRU), was basically never even denied in Russia. The traces of GRU agents were not a secret as well.
Even Yuri Drozdov, the legend of Russian secret services, former KGB General-Major and a longtime chairman of the board at ‘S’, in his interview for fontanka.ru in 2011 publicly admitted that all this information about Basayev was true. According to Drozdov, Basayev was ‘one of the leaders of a special military division’.
Also undenied is the fact that Basayev’s incursion into Dagestan and house bombing afterwards contributed, to say the least, to Putin’s coming to power. The Western world has less and less doubt that this was all a well-executed, although seemingly unthinkable, operation of Russian secret services.
Whether we read Litvinenko’s and Felshtisnky’s book ‘FSB blowing up Russia’, David Satter’s ‘Darkness at Dawn: The Rise of the Russian Criminal State’, John Dunlop’s ‘The Moscow Bombings of September 1999: Examinations of Russian Terrorist Attacks at the Onset of Vladimir Putin‚s Rule’, or the especially popular investigation carried out by Karen Dawisha, professor at the Miami University, called ‘Putin’s Kleptocracy: Who Owns Russia?’, it is difficult to deny the tons of odd coincidences and inexplicable actions of Russian government. In the meantime, Putin’s regime closed all doors to any kind of investigations, and many people, who were trying to shed some light on these allegations, were murdered or died under very strange circumstances.
What are the roots of Chechen’s Wahhabism?
However, this time the examination should not start from the aforementioned allegations. It is worth following Crooke’s example and examine the history of Wahhabism – not only in Saudi Arabia but in Chechnya and the former USSR in general. Because namely the so-called Chechen Wahhabis are now battling for Islamic terrorists – they were always the synonym for the term ‘terrorists’ in Russia.
Russian journalist Sanobar Shermatova, who died in 2011, was considered not only a journalist, but also one of the best Russian experts of Middle Asia and Caucasus. After the events in Chechnya and Dagestan in summer 1999 she wrote a serious analytic piece called ‘The so-called Wahhabis’.
In this essay Shermatova digs into Wahhabism roots not only in Chechnya and Dagestan, but also in Tajikistan, Uzbekistan and Kirghizia. She doesn’t tend to any conspiracy theories, and examines various links of ‘the so-called Wahhabis’ – also with Afghanistan, Pakistan and Saudi Arabia.
But the story begins with the protests in Dunshanbe in autumn 1991 that resulted in Tajikistan government allowing the first free elections and registering the Islamic party (not without the help of Moscow’s go-betweens, including Vladimir Putin and Anatolij Sobczak, who is more likely Putin’s comrade rather than a democrat which he is often referred to – aut. note).
Many authors in Tajikistan itself claim that namely the pressure from Sobczak-led delegation led to Tajikistan’s government decision to register the Islamic party, although it has already been labeled extremists and ‘Wahhabis’ by then.
After emphasising that this Islamic party was merely a ‘branch of USSR Islamic Revival party’, Shermatova continued: ‘Islamic activists played a pretty important role in the opposition. I mean those who were called ‘Wahhabis’ in KGB chronicles. At the time this term was not widely known, and not entirely understood even by those who were called this name. USSR had banned the Islamic literature, and only those few who went to study in Arab countries, had knowledge about Islam history, movements and streams. But these people, as usual, were inspected for their loyalty to KGB, and then included into ‘religious nomenclature’ while constantly being controlled by the special services. Ordinary Muslims were not familiar with Muhammad Ibn Abd al-Wahhabi’s doctrine. In Shermatova’s research and in further investigation of Uzbekistan’s and Kirghizia’s ‘Wahhabis’, KGB traces stretch along the story.
Which theory is more reliable?
Truth is, many other Russian researchers deny any role of the KGB in spreading Wahhabism ideas in the former USSR territory. For example, a famous Russian historian of religion and Islamic researcher Roman Silantyev states that KGB allegedly had no more power to resist this spread. Aleksei Kundryavtsev, associate at the Moscow Institute of Oriental Studies, even claims that the young generation of Islamists turned the Wahhabism direction precisely because the old religious authorities had KGB shadows on them. Other authors elaborate these ideas to a level where it turns out that KGB started to use the name ‘Wahhabis’ on those Muslim activists who were not willing to collaborate with KGB in the first place.
But none of these experts deny that establishing a USSR Islam Revival party was a main element of ‘Wahhabism’ rudiment in the former USSR territory.
In the meantime, Akhmed Zakayev (who then lived in London and was even called the Prime minister of the unrecognised Chechen Republic of Ichkeria), Aslan Maskhadov (former Chechnya’s president) and other so-called representatives of the wing of the secular battle for Chechnya’s independence has long and consistently called many radicals the agents of Russian special services. Zakayev’s attitude towards the aforementioned congress of USSR Islam Revival party in Astrakhan is also unambiguous.
‘When the the founding congress of USSR Islamic Revival party was held in Astrakhan in 1989 (other sources say 1990, so Zakayev might be mistaken – aut. note), KGB undoubtedly knew what they wanted. Just as Vladimir Zhirinovsky’s liberal democrat party, which has been preventing the true Russian liberal democrats from uniting for two decades now, the branches of USSR Islam Revival party, that have taken roots into in Muslim regions of the former USSR, have successfully separated Muslims by dividing them into ‘right’ and ‘wrong’. This is how Moscow turned Islamic radicalism into an effective vaccine against various nations’ movements for national liberation’, Zakayev explained in his interview back in 2008.
A lot can be said about KGB’s role in these events from the emerged stories that KGB agents were being infiltrated into democratic movements, and tried to control them (see ‘Putin’s Russia. System’s spine – KGB: who was hiding behind Gorbachev’s and Putin’s backs’). It would have been weird if KGB had treated Islamic movement different than the democratic.
Returning to Shermatova’s idea that the rise of Wahhabism can be viewed both through the prism of Islamic Revival party congress and the events in Tajikistan, it is worth noting that there are at least three different witnesses who claim that KGB had consciously provoked the bloody events in Dushanbe in 1990. Their goal was to prevent the liberation movement in Tajikistan which was based on the examples of Ukraine and the Baltic States.
One of these testimonies was published by the then-officer of Tajikistan KGB – Abdul Nazarov. Another was announced by Kakhar Makhmarov, longtime leader of Tajikistan during Soviet days and the first president of Tajikistan. The third testimony was published by Makhmadali Khait, a former activist of folk movement ‘Rastochez’, now the deputy chairman at Tajikistan Islamic Revival party.
In this context it would be hard to believe that KGB did no longer control the situation regarding the spread of Wahhabism in the former USSR territory, let alone made effort that the congress of Islamic Revival party in Astrakhan went according to their scenario. This leads to thinking that the statements of both Shermatova and Zakayev sound much more logical than those claiming that KGB had no role in creating the aforementioned party and during the rise of Wahhabism.
Chechen terrorists forged in Tajikistan
It is also worth speaking about Tajikistan in the context of Wahhabism history in Chechnya because Basayev, ‘one of the leaders of the special purpose military unit’, went to Tajikistan where the political war had already gained momentum by then, and fought in the opposition side.
It is stated that Basayev was personally familiar with Said Abdul Nuri, the leader of United Tajik opposition and Islamic party. Ostensibly this acquaintance led to Khattab moving to Chechnya and becoming Basayev’s loyal comrade.
Moreover, some experts in Armenia claim that Basayev, just like Chechen terrorists Gelayev and Salman Raduyev, who were always linked to Russian special services, fought for Afghanistan side in another war (before Abkhazia) where the examination of the role of Soviet secret services will probably never be complete – in Nagorno-Karabakh. Namely in Nagorno-Karabakh Basayev allegedly met Khattab who was fighting in the same battlefield.
Telling links to Dugin
However, it is worth returning to the congress of USSR Islamic Revival party in Astrakhan and its main players. Though Akhman-Kadi Akhtayev, a modest Islamic teacher from Dagestan, was elected a leader of the party, the names of other organizers speak for themselves. First of all – Geydar Dzhemal, the current chairman at the Russian Islam committee, a longtime companion of Alexander Dugin who earned fame during the aggression in Ukraine.
Although Dzhemal is sometimes even referred to as a dissident of Soviet times, and now turned into Putin’s opponent, this figure is worth taking a closer look. Not only because of his longtime friendship with Dugin. Dzhemal is a grandson of a chairman of Azerbaijani USSR supreme court, formerly a high-ranking officer at the Caucasian NKVD. He started his career in 1965 when he entered the Institute of Oriental languages (later renamed the Institute of Asian and African studies). By the way, the famous Zhirinovsky entered the same institute in 1964).
There are many testimonies on what kind of institution it was and how it was related to USSR secret services. But probably the most eloquent is the one published by a famous Russian journalist Yelena Tregubova in her book ‘The tales of a Kremlin digger’.
The journalist quotes Mikhail Margelov, a former chairman of the Foreign Affairs Committee of the Federation Council of Russia, currently a vice-president of ‘Transneft’. It should be noted that in 1997, when Tregubova published her words, Margelov was only a ‘young PR specialist’
But it is worth noting what he said to journalist’s voice recorder: ‘after my studies at the Institute of Asian and African studies I had two ways – back to KGB or ‘following a party line’. Everything else is only branches of these lines: you can go to APN (press agency ‘Novosti’), to the Ministry of Foreign affairs, and to the ideological department of the Central Committee… Or you end up in the First Chief Directorate (KGB foreign intelligence – aut. note) in Yesenevo’.
However, the official Dzhemal’s biography says that he was expelled from the institute after his first year of studies – allegedly because of the ‘bourgeois nationalism’. Yet it is inexplicable how he managed to land a job at the publishing house when this type of institutions were carefully protected from any kind of ‘anti-Soviet elements’ during USSR times. Also inexplicable is how Dzhemal and Dugin avoided any serious problems with KGB after practicing ‘underground’ activities, spreading fascist ideas and event creating the ‘Black Order of SS’.
It is also difficult to explain why KGB did not take an interest into the fact that Dzhemal allegedly affiliated with Tajikistan Islamists back in 1979. And in 1980 he traveled to Tajikistan together with Dugin – it could hardly be overlooked by the KGB.
Truth is, Dugin’s case is much clearer. It is known that his father Gelyi Dugin was a general-lieutenant at GRU. In 1990-1992 Dugin himself was granted unprecedented access to the secret KGB archives, despite his alleged underground activities, and he later admitted that his first geopolitical textbook was written under a ‘closed regime in General Staff Academy’. Looks like the invisible hand of GRU protected Dugin during other career steps as well, thus it can be assumed that he had always been a GRU man.
It can explain things that seem inexplicable in Dzhemal’s biography – it doesn’t matter whether he personally collaborated with GRU or KGB – for those who know USSR reality, the trace of secret services seems highly likely in this case.
By the way, after the spread of Wahhabism in USSR territory Dzhemal had publicly supported the actions of Chechen Wahhabis or even justified terror acts numerous times. However, even under Putin’s regime, he managed to avoid the attention of Russian law enforcement for many years by some miracle.
In summer 2009 Maksim Mishchenko (deputy of the State Duma, founder and leader of the youth movement ‘Young Russia’) made an official address to the Russian prosecutor general’s office regarding Dzhemal’s extremist public announcements. He demanded that the Islamic committee was declared an extremist organization, and Dzhemal was prosecuted. But again – no result.
Dzhemal was inviolable until March 2012 when he could no longer avoid the persecution against Putin’s critics after the end of 2011 and the mass protests in the beginning of 2012. FSB performed a search at his house and allegedly found extremist literature. Nevertheless, although the proceedings were instituted, Dzhemal enjoys freedom and active social lifestyle, unlike other leaders of the ‘Left front’.
A net of KGB agents
Dzhemal’s involvement in creating USSR Islamic Revival party, of course, is not a sufficient evidence of a link between Chechen Wahhabism and Russian secret services. Especially when he can only indirectly be called a supporter of Wahhabism – at least in public he prefers to be referred to as a representative of Russian Islam in general.
So let’s take look at other famous figures from the congress in Astrakhan. Among them, apart from Basayev and Nuri, is Bagautdin Kebedov, a leader of Dagestan’s Wahhabis and active organizer of Basayev’s intrusion into Caucasus republic.
But the most attention should be drawn to the two Chechens who are considered not just representatives of the radical wing, but ideologists of Wahhabism. One of them – Adam Deniyev – was openly called ‘Wahhabi’ back in 1989 by the officers at the Religious board under the Chechnya-Ingush council of ministers. He denied his belonging to this Islam radical movement at the time, but nowadays even the researchers of ‘Wahhabism’ in USSR consider this man one of the first ideologists of Wahhabism in Chechnya.
Apart from the aforementioned titles, Deniyev was also a longtime KGB and FSB agent. At least he was called that by various sources not only in Chechnya but in Russian media.
For example, ‘Nezavisamaya Gazeta’ wrote after Deniyev’s death in 2001: ‘Upon his visit in Baghdad, president Dzhokhar Dudayev informed Iraq’s government about the links between Deniyev (who went to Iraq to study in 1992 after unsuccessful attempts to take roots in Chechnya – aut. note) and Russian FSB. It was probably the first accusation for Deniyev regarding his connections with special services. Later on these accusations were following him constantly’.
In 2000, after the Russian forces uptake in Chechnya, when Deniyev was appointed the deputy of Akhmad Kadyrov, Chief Mufti of the Chechen Republic of Ichkeria, gazeta.ru announced that, according to their sources, Deniyev was not only an FSB agent, but would also be executing a special FSB operation in the republic’s government.
Andrei Babitsky, a famous Russian journalist, also called Deniyev an FSB agent and even accused him of kidnapping. Deniyev publicly responded that he had never been related to any special services, but “if he was a KGB agent, he would definitely be proud of that’. Deniyev has never hidden his pro-Russian position, at least after the second Chechen war. It is also known that his brother was a high-ranking officer at Chechen FSB.
There is also enough evidence in Russian media about Supyan Abdullayev (another ideologist of Wahhabism and one of the main initiators of creating a USSR Islamic Revival party) and his links with special services. But in this context it is important to emphasize not the testimonies themselves, but the fact that Abdullayev, according to these evidence, started to collaborate with KGB well before founding the USSR Islam Revival party.
For example, in 1999 (already in the current regime) ‘Moskovskij Komsomolets’ wrote: ‘Abdullayev demonstrated radical views well before the collapse of USSR and organizing the ‘Islam Revival Party’. According to some sources, Abdullayev was recruited by KGB officers back in 1980s’.
Zakayev’s insights worth noting?
So the creation of the party itself should raise serious suspicions about the key role of KGB in these processes – whether we believe Zakayev’s testimony, or not. The rudiment of Wahhabism in Chechnya is apparently also related to the suspected KGB agents.
But now we have to talk not only about historic consequences. Because Abdulayev, until his death in 2011, was the main comrade and ideologist of Dokka Umarov, leader of Caucasian emirate. And namely the role of Umarov and his other companions (also the creators of USSR Islam Revival party) is especially important talking about the current fight of Chechen Wahhabis in the Islamic state.
But first let’s go back to June 4, 2013, when the world spoke very little about the Chechens fighting in Syria. That exact day Zakayev gave a very interesting interview to radio station ‘Radio Svoboda’.
When asked about the rumours that Umarov had passed away, Zakayev put a whole theory that is definitely worth quoting: ‘according to our sources, the information about Umarov’s death is false; he is alive and healthy. The thing is that Russia, its special services and Vladimir Putin are once again preparing a surprise for theirWestern partners who are involved in intense negotiation on Syria’s situation.
Syria witnessed confronting forces who not only fought for Assad (Syria’s president Bashar al-Assad; in 2011 a revolutions against him started in Syria – aut. note) or against Assad: they represent different influence areas – the Western world that wants to leave Russia without its last foothold in the Middle East, and Russia which understands that losing the influence in Syria means losing influence in the whole Middle East region. Therefore Russia is interested in delaying or overall preventing the process of Assad’s withdrawal. To do so, according to our information, Kremlin made a decision to transfer Umarov to Syria.
And what does Umarov’s show-up in Syria (at the opposition fighting against Assad) really mean? After all, Russia claims that for Assad opposition is not some sort of political forces or state’s population, but merely dregs from all around the world, the so-called Islam radicals who promote the global ideology of Jihad. Can you imagine what position the Western leaders, who made the decision to lift embargo of arms for the opposition, will be put in? Dokka Umarov’s show-up in Syria will become an evidence that the opposition has criminal organizations among its ranks. Moreover, those organizations have been declared terrorist by the UN and various other states.’
A journalist, in his own view, found this version ‘interesting but very extravagant’, so he asked straightforwardly whether such response of Zakayev meant that Umarov was related to Russian special services.
To which Zakayev responded calmly: “We announced it many times. In 2007 Umarov declared war to America, Great Britain and Israel. Before this statement, Dokka was in the radar of Russian secret services, but was released by some miracle, and announced this statement. Umarov is under full command of Russian special services. To this day he was (and will be, I’m sure) performing the tasks assigned to him by these structures. The emerging of his organization in Northern Caucasus complied with Kremlin’s interests because it kind of proved this: Chechnya is not fighting for independence and statehood, but rather for creating a caliphate “from sea to sea”. Russian propaganda was trying to show to the world that the ones fighting in Chechnya are not freedom fighters but radicals who will put all effort to recreate caliphate, and are the enemies of civilized world’.
In this interview Zakayev also stated that “according to our sources, Umarov’s main ideologist and the main author of emirate concept – Isa Umarov- is already is Syria. A few days ago he announced that the epicenter of events is namely there, and that all supporters of jihad have to be in Syria.’
Looking back to those weird (at the time) statements from today’s perspective, we can notice that everything basically came true. Umarov, of course, did not show up in Syria, but was murdered after less than a year – in winter or spring in 2014. Meanwhile, Omar al-Shishani (real name Tarkhan Batirashvili), who suddenly rose to power at Islamic state, admits openly that he came to Syria under Umarov’s command.
The rise of Wahhabis provides a lot of pabulum to Russian propaganda and political games. Based on various sources in Syria itself it can be assumed that Umarov certainly is in Syria. And it looks like he is involved in recruiting new terrorists to Islamic state. It was stated by Usman Ferzauli, a self-proclaimed Ichkeria’s minister of foreign affairs, in his interview for Russian newspaper ‘Komersant’ on July 26, 2013.
Wahhabism, Georgian intelligence or GRU?
But let’s take a sharper look at Chechens themselves (their biographies, to be specific) in Islamic state’s government which has been considered the biggest threat to the West lately. Especially in the context of other vague links between Russian regime and Islam terrorists- both in terms of what was written in this essay, and the historic parallels in my previous essay ‘Putin’s Russia. Will Kremlin get away with this again?’
These two Chechens (originally from Pankisia, Georgia) are the aforementioned al-Shishani and Muslim Abu Walid al Shishani (real name Murad Margoshvili). The two were included into the list of the most wanted terrorists in US.
A famous British journalist and blogger Joana Paraszczuk, who is currently focusing on Chechen battle in Syria, wrote in one of her pieces about the ‘ridiculous conspiracy theory that al-Shishani is actually a KGB agent’.
Since al-Shishani is only 28 year old, this theory might seem ridiculous at first glance. When USSR collapsed and KGB was reorganized into other Russian secret services, the kid was just 5 years old. But it is important to note that these rumours are also circulating among the Chechens who are fighting in Syria. Moreover, the journalist herself thinks that it is vital to publish such rumours, and adds that they are also related to the opinion that Umarov has a strong influence on al-Shishani.
At first glance it seems that other al-Shishani’s biography facts would deny even the slightest possibility that al-Shishani is an agent of Russian secret services. It is widely known that Batirashvili (al-Shishani’s real name) was serving in Georgian army and fighting against Russian aggression in 2008. Some say he was an agent of Georgian special services or at least the special divisions of Georgian army.
But Batirashvili’s biography is worth taking a closer look. Especially interesting details were provided by his father Teimuraz Batirashvili who is an orthodox, not Islamist. He told that until the arrest for illegal possession of weapons his son was not a Wahhabi or Islamist in general. According to father, al-Shishani ended up in Syria not because of religion. He simply wanted to make money.
But the most interesting detail is that Batirashvili apparently started his career not in Georgian army but in Gelayev’s terrorist squad when he was barely 14.
The information calls for serious investigation because Gelayev, who had GRU traces stretched behind him for many years, was hiding in Pankisia at the time, and in 2001 he actually participated in the attack in Abkhazia (which was mentioned by Batirashvili’s dad). But this time Galayev was not on Russian side but allegedly aiming to help Georgia win back Abkhazia.
Gelayev’s attack is best illustrated by Irakli Alasania, former Georgian defence minister, in his interview for Georgian press in 2009. In this interview Alasania openly stated that Gelayev and his squad was a ‘weapon against Georgians in GRU hands’ during the attack in Abkhazia.
Knowing such an eloquent detail of Shishani’s career sunrise, all the aforementioned information about suspicious links between Wahhabis and Russian secret services, Zakayev’s statements in 2013 about the upcoming Chechen role in Syria, and the testimonies of Batirashvili’s father, the theory that this character has suspicious associations (not with KGB but with, say, GRU or FSB) sounds dramatically different. And this possibility should be examined more thoroughly
Terrorist who walked free
Muslim Abu Walid’s biography should raise even more thoughts. When this man was known as Margoshvili, he was arrested for terrorism in Russia, and released after two years.
Simply reading what Russian media wrote in 2003, when Margoshvili was arrested, it seemed obvious that this guy, responsible for deaths of many people, was never to see daylight again. But by some miracle he was first sentenced to two years in prison, and then suddenly acquitted during retrial.
If it wasn’t enough, a strange story happened in courtroom – FSB officers were allegedly trying to arrest him after the acquittal, however unsuccessfully. According to experts, this can only mean one thing – Margoshvili became (or have already been) an agent of Russian special services.
Not too many consistent coincidences?
By the way, Walid became a headache not only to those worrying about the war in Syria, but to, say, Germany. In the beginning of December, a newspaper ‘Frankfurter Allgemeine’ announced that the diaspora of Chechen natives is radializing, and the biggest contributors are Walid and Shishani who has allegedly become ‘an idol of German Islamists’.
Such information would be yet another reason to examine the real story of Margoshvili – especially knowing KGB traditions to direct their agents towards weakening Western states, the unexpected story of al-Zawahiri’s (Al Qaeda’s leader) potential links to Russian special services, and the fact that many experts finally admit that the Islamic state is a bigger threat to the West than Al Qaeda.
All of this information is in no way an attempt to prove that all Islamic terrorism is directed only by Russian secret services. This is not the case. I perfectly understand that this issue is much more complex.
It would be ignorant to deny various historic facts about the links between Islam terrorists and Saudi Arabia, Pakistan, Afghanistan and Middle East, and the never ending conflicts in these regions. There even is a basis to talk about the current links between some of the Muslim states and terrorism.
There are various attitudes to such theories as the one presented by Drozdov in his interview for ‘fontanka.ru’. Although he admits that Basayev was one of the leaders of a special purpose military unit, he argues that it is merely Russia’s mistake – the same one USA made regarding bin Laden. KGB general-major had in mind the undenied theory that US supported bin Laden when they provided support to mujahideen during Afghanistan war against USSR.
But there is a basic difference between Muslim or Western states and Russia when it comes to links with terrorism. First of all, if a Western or Muslim state is accused of such links, the story receives media coverage, the facts are examined and researched. However, it seems that Russia is immune to international research or public discussions although the allegations are long-term and consistent. There is no other state (having in mind the undoubtful USSR traditions that Russia might have adopted) that can be suspected for including terrorism in its arsenal and strategies for fighting in international arena.
So I would like to finish this piece not only by encouraging you to reevaluate all these allegation and threats to the Western states. I’d like to remind once again the Preobrazhensky’s warning in 2007:
‘The basic difference between Russia’s and America’s attitude towards Islamic terrorist is that America regards it as an external threat, while Russia employs terrorism as an object and government tool both internally and abroad. Islamic terrorism is only a part of international terrorism. KGB was using terrorism to spread communist regime principles all over the world, and it was well before Islamic terrorism became a global threat.‘
After this quote and all the information presented in this essay, the rhetoric question arises: ‘Doesn’t Putin’s current regime use terrorism cynically to reach the same victories – both internally and against the West?’
—-
Marius Laurinavičius is senior analyst at the Vilnius-based Eastern Europe Studies Centre
Zenobiusz 
Rosja Putina. Czy ślady KGB, FSB i GRU prowadzić do Islamskiego Państwa?
(1)
Marius Laurinavičius,
Rytų Europos studijų centras ir DELFI
Piątek, 09 stycznia 2015
V.Putinas, A.Duginas, H.Džemalis, D.Umarovas Š.Basajevas ir
V.Putinas, A.Duginas, H.Džemalis, D.Umarovas Š.Basajevas ir
© Delfi montažas
Ponownie, ten artykuł nie będzie związana z budową, klany, ich wzajemnych relacji i zasadach KGB w obecnym reżimem Putina. Ten tekst jest kontynuacją poprzedniego utworu, który miał na celu zrobić kolejne spojrzenie na Putina podejrzanych powiązań z międzynarodowym terroryzmem.
Tym razem postanowiłem zwrócić uwagę na rolę (co było zaskoczeniem dla wielu ekspertów) z czeczeńskich terrorystów w walce z islamskim, który stał się głównym zagrożeniem dla Zachodu. Na podstawie tej roli, to jest nie tylko możliwe, ale niezbędne do zbadania ewentualnych powiązań między państwa islamskiego i rosyjskich służb specjalnych.
Jednym ze źródeł inspiracji był artykuł opublikowany w „The Huffington Post” o nazwie „nie można zrozumieć ISIS Jeśli nie znają historię wahhabizmem w Arabii Saudyjskiej”. Został napisany przez Alastair Crooke, znanego eksperta od terroryzmu na Bliskim Wschodzie, byłego dyplomaty i rysunku w brytyjskim rankingu wywiadu MI-6.
Artykuł ten jest zdecydowanie warta przeczytania dla wszystkich tych, którzy chcą lepiej zrozumieć zjawiska i zagrożenia państwa islamskiego. A ja nawet nie uważają argumentując ze słynnym ekspertem, zwłaszcza, gdy ja sam nie aspiruje karierę eksperta terroryzmu.
Jednak po długich latach odkrywania obecnego reżimu Putina i jego korzenie KGB, uważam, że nagłówek Crooke można przeformułować tak: „Czy to naprawdę możliwe, aby w pełni zrozumieć fenomen państwa islamskiego, nie zwracając uwagi na rzekomych powiązań między rosyjskim tajemnicy czeczeńscy terroryści usług i? ‚
Niektóre rzeczy są trudno zaprzeczyć
W ogóle, powiązania między czeczeńskiego terrorysty i rosyjskich służb specjalnych nie można zaprzeczyć, nawet przez tych zachodnich ekspertów i komentatorów, którzy mają tendencję do nazywają te linki teoria spiskowa.
Šamilis Basajevas
Šamilis Basajevas
© AOP nuotr.
Fakt, że słynny Szamila Basajewa, Rusłan Giełajew i kilka innych czeczeńskich dowódców terrorystycznych zaczął ich kariera nie tylko walcząc po stronie rosyjskiej w czasie wojny gruzińsko-abchaskiego, ale były bezpośrednio szkoleni przez sił specjalnych rosyjskiego wywiadu wojskowego (GRU), był w zasadzie nigdy nie zaprzeczył w Rosji. Ślady agentów GRU nie były tajemnicą, jak również.
Nawet Yuri Drozdov, legenda rosyjskich tajnych służb, byłego KGB, generał-major i wieloletni prezes zarządu w „S”, w wywiadzie dla fontanka.ru w 2011 roku publicznie przyznał, że wszystkie informacje o Basajewa była prawda. Według Drozdov, Basajew był „jednym z liderów specjalnego oddziału wojskowego”.
Również undenied jest fakt, że inwazja na Dagestan Basayev’a bombardowania domu i potem przyczynił, co najmniej, do Putina do władzy.Zachodni świat ma coraz mniej wątpliwości, że to wszystko było dobrze wykonane, choć z pozoru nie do pomyślenia, działanie rosyjskich tajnych służb.
Czy czytamy Litwinienki i Felshtisnky za książkę „FSB dmuchanie Rosję”, David Satter za „Intensywność at Dawn: The Rise of rosyjskiego państwa Karnego”, John Dunlop „The Moscow bombardowania września 1999: Egzaminy z rosyjskich ataki terrorystyczne na początku Vladimir Putina Zasada „lub szczególnie popularne dochodzenie przeprowadzone przez Karen Dawisha, profesor w Miami University, zwany” Putina Kleptocracy: Kto jest właścicielem Rosji „, trudno jest zaprzeczyć mnóstwo dziwnych zbiegów okoliczności i niewytłumaczalnych działań rządu rosyjskiego. W międzyczasie, reżim Putina zamknięte wszystkie drzwi do wszelkiego rodzaju badań, a wielu ludzi, którzy starają się rzucić nieco światła na te zarzuty, zostało zamordowanych lub zmarło w bardzo dziwnych okolicznościach.
Jakie są korzenie Czeczena wahhabizmem?
Jednak tym razem badanie nie powinien rozpocząć się od wyżej wymienionych zarzutów. Warto po przykład Crooke i zbadać historię wahhabizmem – nie tylko w Arabii Saudyjskiej, ale w Czeczenii i byłego ZSRR w ogóle. Bo to jest tak zwane czeczeńskich wahabitów teraz walczy o islamskich terrorystów – zawsze były synonimem terminu „terrorystów” w Rosji.
Rosyjski dziennikarz Sanobar Shermatova, który zmarł w 2011 roku, została uznana nie tylko dziennikarzem, ale również jednym z najlepszych rosyjskich ekspertów z Azji Środkowej i Kaukazu. Po wydarzeniach w Czeczenii i Dagestanie latem 1999 roku napisał poważne analityczny kawałek o nazwie „Tzw wahabitów”.
W tym eseju Shermatova kopie do Wahabizm korzenie nie tylko w Czeczenii i Dagestanie, ale także w Tadżykistanie, Uzbekistanie i Kirgizji. Ona nie ma tendencji do wszelkich teorii spiskowych i analizuje różne więzi „tzw wahabitów” – również w Afganistanie, Pakistanie i Arabii Saudyjskiej.
Ale historia zaczyna się od protestów w Dunshanbe w jesieni 1991, które doprowadziły do Tadżykistanu rządu pozwalając pierwsze wolne wybory i rejestracji partii islamskiej (nie bez pomocy pośrednicy w relacjach Moskwy, w tym Władimir Putin i Anatolij Sobczak, który jest bardziej prawdopodobne Putina towarzyszu niż demokrata którą często określa się – uwaga aut.).
Wielu autorów w Tadżykistanie sama twierdzi, że to jest presja ze strony delegacji kierowanej Sobczak decyzji rządu doprowadziła do Tadżykistanu do zarejestrowania partii islamskiej, choć został już oznaczony ekstremistów i „wahabitów” wtedy.
Po podkreślając, że ta islamska partia była tylko „oddział ZSRR Islamska Partia Odrodzenia”, Shermatova dalej: „działaczy islamskich odegrał dość istotną rolę w opozycji. Mam na myśli tych, którzy zostali wezwani „wahabitów” w kronikach KGB. W czasie, termin ten nie był powszechnie znany i nie do końca zrozumiałe nawet dla tych, którzy zostali wezwani tej nazwy. ZSRR zakazane literatury islamskiej, i tylko ci nieliczni, którzy poszli na studia w krajach arabskich, miał wiedzę na temat islamu historii, ruchów i strumieni. Ale ci ludzie, jak zwykle, były sprawdzane pod kątem ich lojalności wobec KGB, a następnie włączone do „nomenklatury religijnej”, podczas gdy stale kontrolowany przez służby specjalne. Zwykli muzułmanie nie byli zaznajomieni z doktryną Muhammad Ibn Abd al-wahabickich za. W badaniach Shermatova iw dalszego dochodzenia Uzbekistanu i Kirgizji za „wahabitów”, KGB śledzi odcinek wzdłuż historii.
Która teoria jest bardziej wiarygodne?
Prawda jest taka, wiele innych rosyjscy naukowcy zaprzeczają rolę w szerzeniu idei KGB wahhabizm w byłym terytorium ZSRR. Na przykład, znany rosyjski historyk i religii islamskiej badacza Roman Silantyev stwierdza, że KGB rzekomo nie miał więcej siły, aby oprzeć ten spread. Aleksiej Kundryavtsev, współpracownik w Moskiewskim Instytucie Orientalistyki, twierdzi nawet, że młode pokolenie islamistów odwrócił kierunek Wahabizm właśnie dlatego, że stare władze religijne miały KGB cienie na ich temat. Inni autorzy opracowania tych idei do poziomu, gdzie okazuje się, że KGB zaczęło używać nazwy „wahabitów” na tych muzułmańskich działaczy, którzy nie byli chętni do współpracy z KGB w pierwszej kolejności.
Ale żaden z tych ekspertów zaprzeczyć, że ustanowienie partii ZSRR Islam Revival był głównym elementem „Wahabizm” szczątek w byłym terytorium ZSRR.
W międzyczasie, Achmed Zakajew (który wtedy mieszkał w Londynie, a nawet nazwał premier nieuznanej Czeczeńskiej Republiki Iczkerii), Asłana Maschadowa (były prezydent Czeczenii) i inne tak zwane przedstawiciele skrzydła świeckiej walce o Czeczenii niezależność od dawna i konsekwentnie nazywa wielu rodników agentów rosyjskich służb specjalnych. Postawa Zakajewa w kierunku wspomnianego kongresu partii Odrodzenia Islamu ZSRR w Astrachaniu jest jednoznaczna.
Achmedas Zakajevas
Achmedas Zakajevas
© AOP nuotr.
„Gdy kongres założycielski partii Odrodzenia Islamskiego ZSRR odbyło się w Astrachaniu w 1989 roku (inne źródła podają 1990, więc Zakajew może się mylić -. Aut uwaga), KGB bez wątpienia wiedział, co chcieli. Tak jak Partia Liberalno-Demokratyczna Władimira Żyrinowskiego, który został zapobiegając prawdziwych rosyjskich demokratów liberalne od zjednoczenia dwóch dekad, oddziały ZSRR Islam Revival partii, które miały korzenie w muzułmańskich regionach byłego ZSRR, z powodzeniem oddziela muzułmanów dzieląc je na „prawo” i „złe”. W ten sposób Moskwa zwrócił radykalizmu islamskiego w skutecznej szczepionki przeciwko „ruchów o wyzwolenie narodowe” różnych narodów, Zakajew wyjaśnił w wywiadzie w 2008 roku.
Wiele można powiedzieć o roli KGB w tych wydarzeniach od powstały opowieści, że agenci KGB były przeniknęli do ruchów demokratycznych, i starał się je (kontrola patrz „Rosja Putina kręgosłup systemu – KGB:., Który ukrywa się za Gorbaczowa i Putina plecy” ). Byłoby dziwne, gdyby KGB traktowane islamskiego ruchu innego niż demokratyczne.
Wracając do idei Shermatova, że wzrost wahhabizmem można oglądać zarówno przez pryzmat Islamska Partia Odrodzenia kongresu i wydarzeń w Tadżykistanie, warto zauważyć, że istnieją co najmniej trzy różne świadków, którzy twierdzą, że KGB świadomie sprowokował krwawe wydarzenia w Duszanbe w 1990 roku ich celem było zapobieżenie ruch wyzwoleńczy w Tadżykistanie, która została oparta na przykładach na Ukrainie i krajach bałtyckich.
Jeden z tych zeznań został opublikowany przez ówczesnego oficera KGB – Abdul Tadżykistan Nazarowa. Innym ogłosił Kakhar Makhmarov, długoletni przywódca Tadżykistanu podczas sowieckich dni i pierwszego prezydenta Tadżykistanu. Trzecie świadectwo zostało opublikowane przez Makhmadali Khait, byłego działacza ruchu ludowego „Rastochez”, obecnie wiceprezesa w Tadżykistanie Islamskiej Partii Odrodzenia.
W tym kontekście trudno byłoby uwierzyć, że KGB było już nie kontrolują sytuacji w zakresie rozprzestrzeniania wahhabizmem w byłym terytorium ZSRR, nie mówiąc już poczynione wysiłki, że kongres partii w Islamskiej Revival Astrachaniu poszło według ich scenariusza. Prowadzi to do myślenia, że deklaracje zarówno Shermatova i Zakajew brzmi dużo bardziej logiczne niż twierdząc, że KGB nie miał rolę w tworzeniu ww imprezę i podczas powstania wahhabizmem.
Czeczeńscy terroryści kute w Tadżykistanie
Šamilis Basajevas
Šamilis Basajevas
© Reuters / Scanpix
Warto też mówiąc o Tadżykistanu w kontekście historii Wahabizm w Czeczenii, ponieważ Basajewa, „jeden z liderów zespołu specjalnego przeznaczenia wojskowego”, udał się do Tadżykistanu, gdzie wojna polityczna nabrała tempa już wtedy, i walczył w opozycji z boku.
Stwierdzono, że Basajew był osobiście zna Said Abdul Nuri, lider opozycji i Stanów tadżycki partii islamskiej. Pozornie to znajomy doprowadził do Khattab’a przeprowadzce do Czeczenii i staje się lojalny towarzysz Basayev’a.
Ponadto niektórzy eksperci w Armenii twierdzą, że Basajew, jak czeczeńscy terroryści Gelayev i Sałman Radujew, który zawsze były związane z rosyjskich służb specjalnych, walczył o stronie Afganistanu w innym wojny (przed Abchazji), gdzie badanie roli sowieckich tajnych służb będzie prawdopodobnie nigdy nie będzie kompletna – w Górskim Karabachu. Mianowicie w Górskim Karabachu Basajew rzekomo spotkał Khattab’a który walczy w tej samej bitwy.
Podano linki do Dugina
Jednakże, warto wracać do kongresu partii Odrodzenia Islamu ZSRR w Astrachaniu i jego głównych graczy. Choć Akhman-Kadi Akhtayev, skromny nauczyciel z Dagestanu Islamskiej, został wybrany liderem partii, nazwy innych organizatorów mówią same za siebie. Przede wszystkim – Geydar Dzhemal, obecny przewodniczący komitetu rosyjskiego na Islam, długoletni towarzysz Aleksander Dugin, który zdobył sławę podczas agresji na Ukrainie.
Chociaż Dzhemal jest czasem określane jako dysydent z czasów radzieckich, a teraz okazało się przeciwnikiem Putina, liczba ta jest warto się bliżej przyjrzeć. Nie tylko z powodu swojej długoletniej przyjaźni z Dugin. Dzhemal jest wnukiem przewodniczącego sądu najwyższego azerski ZSRR, były wysoki oficer na Kaukazie NKWD. Karierę zawodową rozpoczął w 1965 roku, kiedy wstąpił do Instytutu języków orientalnych (później Instytucie Studiów Azji i Afryki). Przy okazji, słynny Żyrinowskiego wszedł ten sam instytut w 1964 roku).
Heidaras Džemalis
Heidaras Džemalis
© wikipedia nuotr.
Istnieje wiele świadectw od rodzaju instytucji, to było i jak to było związane z ZSRR tajnych służb. Ale chyba najbardziej wymowne jest jednym opublikowane przez znanego rosyjskiego dziennikarza Jelena Tregubova w swojej książce „Opowieści koparka Kremla”.
Dziennikarz przytacza Michaił Margiełow, byłego przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych Rady Federacji Rosji, obecnie wiceprezes „Transnieft ‚. Należy zauważyć, że w 1997 roku, kiedy opublikowano jej słowa Tregubova, Margelow był tylko „młody specjalista PR”
Ale warto zauważyć, co powiedział do dyktafonu dziennikarza: „po studiach w Instytucie studiów azjatyckich i afrykańskich miałem dwa sposoby – Powrót do KGB lub” po linii partyjnej „. Wszystko inne to tylko gałęzie tych linii: można przejść do APN (agencja prasowa „Nowosti”), do Ministerstwa Spraw Zagranicznych, a do ideologicznego wydziału KC … Albo skończyć się w dyrektora Dyrekcji Pierwszy (KGB wywiadu zagranicznego -. aut uwaga) w Yesenevo „.
Jednak oficjalna Dzhemal biografia mówi, że został wydalony z instytutu po pierwszym roku studiów – rzekomo z powodu „burżuazyjnego nacjonalizmu”. Jednak jest to niewytłumaczalne, jak udało mu się wylądować pracę w wydawnictwie, gdy tego typu instytucji zostały starannie chronione przed wszelkiego rodzaju „elementów antysowieckich” podczas ZSRR razy. Również niezrozumiałe jest, jak Dzhemal i Dugin uniknąć poważnych problemów z KGB po uprawiania działalności „podziemne”, szerzenie idei faszystowskich i zdarzenia tworzenia „Czarny Zakon SS”.
Trudno jest także wyjaśnić, dlaczego KGB nie zainteresował do faktu, że Dzhemal rzekomo związany z Tadżykistanem islamistów w 1979 roku i ponownie w 1980 roku wyjechał do Tadżykistanu wraz z Dugin – to może być trudno przeoczyć przez KGB.
Prawda jest taka, sprawa Dugin jest znacznie jaśniejsze. Wiadomo, że jego ojciec był Gelyi Dugin ogólnego porucznik w GRU. W 1990-1992 Dugina przyznano sam bezprecedensowy dostęp do tajnych archiwów KGB, mimo rzekomych działań podziemnych, a później przyznał, że jego pierwszy geopolityczna podręcznik został napisany w ramach „systemu zamkniętego w Akademii Sztabu Generalnego”. Wygląda na to, niewidzialna ręka GRU chronione Dugin podczas innych etapów kariery, jak również, więc można założyć, że zawsze był GRU człowiekiem.
To może wyjaśnić rzeczy, które wydają się niewytłumaczalne w biografii Dzhemal jest – to nie ma znaczenia, czy on osobiście współpracował z GRU lub KGB – dla tych, którzy wiedzą ZSRR rzeczywistość, ślad tajnych służb, wydaje się wysoce prawdopodobne w tym przypadku.
Aleksandras Duginas
Aleksandras Duginas
© AOP nuotr.
Przy okazji, po rozprzestrzenianiu się na terytorium ZSRR wahhabizmem publicznie obsługiwane Dzhemal działania czeczeńskich wahhabitami lub nawet uzasadniony strach działa wiele razy. Nawet pod reżimem Putina, udało mu się jednak uniknąć uwagę rosyjskiej egzekwowania prawa przez wiele lat przez jakiś cud.
Latem 2009 Maksim Miszczenko (zastępca Dumy Państwowej, założyciel i przywódca ruchu młodzieżowego „Młoda Rosja”) złożyła oficjalny adres do biura rosyjskiej Prokuratury Generalnej w sprawie ekstremistycznych ogłoszeń publicznych Dzhemal za. Domagał się, że komisja została uznana islamskiej organizacji ekstremistycznej i Dzhemal był ścigany. Ale znowu – bez rezultatu.
Dzhemal była nienaruszalna do marca 2012, kiedy nie mógł już uniknąć prześladowania krytyków Putina po koniec 2011 roku i masowe protesty w początku 2012 roku FSB przeprowadziła wyszukiwania w jego domu i podobno znalazł literatury ekstremistycznej. Niemniej jednak, mimo, że postępowanie zostało wszczęte, Dzhemal cieszy wolność i aktywny tryb życia społecznego, w przeciwieństwie do innych przywódców „Lewy przodu”.
Netto KGB
Zaangażowanie Dzhemal ZSRR w tworzeniu islamskiej Partii Odrodzenia, oczywiście, nie jest to wystarczające dowody na związek między Czeczenii wahhabizmem i rosyjskich służb specjalnych. Zwłaszcza, gdy on może tylko pośrednio nazwać zwolennikiem wahhabizmem – przynajmniej w opinii publicznej, woli być określany jako przedstawiciel rosyjskiego islamu w ogóle.
Warto więc spojrzeć na innych znanych postaci z kongresu w Astrachaniu. Wśród nich, oprócz Basajewa i Nuri, jest Bagautdin Kebedov, lider wahhabitami Dagestanu i aktywnym organizatorem włamania Basayev’a do Kaukazu republiki.
Ale największą uwagę należy zwrócić na dwóch Czeczenów, którzy są uważane nie tylko przedstawiciele radykalnego skrzydła, ale ideologów wahhabizmem. Jeden z nich – Adam Deniyev – było otwarcie nazywa „wahabitów” w 1989 roku przez oficerów na pokładzie Religijnych przy Radzie Czeczenii, Inguszetii ministrów. Zaprzeczył jego przynależności do tego radykalnego ruchu Islam w czasie, ale w dzisiejszych czasach nawet badacze „wahhabizmem” ZSRR uznają to człowiek, jeden z pierwszych ideologów wahhabizmem w Czeczenii.
Oprócz wyżej wymienionych tytułów, Deniyev był także długoletnim KGB i FSB agentem. Przynajmniej był wezwany, że z różnych źródeł, nie tylko w Czeczenii, ale w rosyjskich mediach.
Na przykład, „Nezavisamaya Gazety” napisał po śmierci Deniyev w 2001: „Po wizycie w Bagdadzie, prezydent Dżochar Dudajew poinformował rząd Iraku na temat powiązań między Deniyev (którzy wyjechali do Iraku, by uczyć się w 1992 roku po nieudanych próbach podjęcia korzenie w Czeczenii – aut. uwaga) i rosyjskiego FSB. To był chyba pierwszy zarzut za Deniyev dotyczących jego powiązań ze służbami specjalnymi. Później te oskarżenia były za nim nieustannie „.
W 2000 roku, po wchłonięciu siły rosyjskie w Czeczenii, kiedy Deniyev został mianowany zastępca, główny Ahmada Kadyrowa muftiego Republiki Czeczeńskiej Iczkerii, gazeta.ru ogłosił, że według ich źródeł, Deniyev nie był tylko środkiem FSB, ale będzie również wykonanie operacji specjalnej FSB w rządzie republiki.
Andriej Babicki, znany rosyjski publicysta, nazywany również Deniyev agenta FSB, a nawet oskarżył go o porwanie. Publicznie odpowiedział Deniyev, że nigdy nie był powiązany z żadnymi służbami specjalnymi, ale „jeśli był agentem KGB, to on na pewno będzie z tego dumny”. Deniyev nigdy nie ukrył prorosyjskiego stanowiska, co najmniej po drugiej wojnie czeczeńskiej. Wiadomo również, że jego brat był wysoki oficer FSB w Czeczenii.
Jest też wystarczająco dużo dowodów w rosyjskich mediów o Supjan Abdułłajew (innego ideologa wahhabizmem i jeden z głównych inicjatorów utworzenia partii islamskiej Revival) ZSRR i jego powiązania z służbami specjalnymi. Ale w tym kontekście ważne jest, aby podkreślić, nie same zeznania, ale fakt, że Abdullayev, zgodnie z tymi dowodami, rozpoczęła współpracę z KGB na długo przed założeniem partii ZSRR Islam Revival.
Na przykład, w 1999 roku (już w obecnym systemie) „Moskowskij Komsomolec” napisał: „Abdullayev wykazały radykalne poglądy na długo przed upadkiem ZSRR i organizację” Partia Odrodzenia „Islam. Według niektórych źródeł, Abdullayev został zatrudniony przez oficerów KGB powrotem w 1980 roku „.
Spostrzeżenia Zakajewa warto zauważyć?
Więc stworzenie samej partii powinna budzić poważne podejrzenia o kluczowej roli KGB w tych procesach – czy wierzymy świadectwo Zakajewa, czy nie.Szczątek z wahhabizmem w Czeczenii jest najwyraźniej także związane z podejrzanych agentów KGB.
Ale teraz musimy mówić nie tylko o historycznych konsekwencjach. Ponieważ Abdulayev, aż do śmierci w 2011 roku, był głównym towarzyszem i ideologa Doku Umarow, przywódca kaukaskich emiratu. A mianowicie rola Umarow i jego towarzyszami (również twórców ZSRR Partia Odrodzenia) islam jest szczególnie ważne rozmowy o bieżącej walce z czeczeńskich wahabitów w państwo islamskie.
Ale najpierw wróćmy 4 czerwca 2013 roku, kiedy świat mówił bardzo niewiele o Czeczenów walczących w Syrii. To dokładna dni Zakajew dał bardzo ciekawy wywiad na stacji radiowej „Radio Swoboda”.
Zapytany o pogłoski, że Umarow zmarł, Zakajew umieścić całą teorię, że jest zdecydowanie warto przytoczyć: „według naszych źródeł, informacje o śmierci Umarow jest fałszywe; On jest żywy i zdrowy.Chodzi o to, że Rosja, jej służby specjalne, a Władimir Putin po raz kolejny przygotowuje niespodziankę dla partnerów theirWestern którzy biorą udział w intensywnych negocjacji w sprawie sytuacji w Syrii.
Doku Umarovas
Doku Umarovas
© AOP nuotr.
Syria świadkami konfrontacji sił, którzy nie tylko walczyli dla Assada (syryjskiego prezydenta Baszara al-Assada; w 2011 roku a rewolucje przeciwko nim rozpoczęły się w Syrii – aut uwaga.) Lub przed Assada: reprezentują różne obszary oddziaływania – świat zachodni, który chce opuścić Rosję bez ostatnim przyczółkiem na Bliskim Wschodzie iw Rosji, który rozumie, że traci wpływy w Syrii oznacza utratę wpływów w całym regionie Bliskiego Wschodu. Dlatego Rosja jest zainteresowana opóźnienie lub całkowity zapobiegania proces wycofania Assada. Aby to zrobić, według naszych informacji, Kreml podjął decyzję przeniesienia Umarowa do Syrii.
I co pokazują się w Syrii Umarow (w opozycji wobec walki Assad) naprawdę oznacza? Po tym wszystkim, Rosja twierdzi, że Assad nie jest opozycją jakiś sił politycznych i społeczeństwa państwa, lecz jedynie na fusy z całego świata, tak zwanych radykałów islamskich, którzy promują ideologię dżihadu globalnej. Czy można sobie wyobrazić, jakie stanowisko zachodnich przywódców, którzy podjęli decyzję o zniesieniu embarga na dostawy broni dla opozycji, zostaną umieszczone w? Pokaż się Doku Umarow w Syrii będzie dowód, że opozycja ma organizacji przestępczych wśród swoich szeregach. Ponadto organizacje te zostały uznane za terrorystyczne przez ONZ i wielu innych państw. ”
Dziennikarz, w jego własnym zdaniem, znaleźć tę wersję „ciekawe, ale bardzo ekstrawaganckie”, więc zapytał wprost, czy taka odpowiedź Zakajewa oznacza, że Umarow był związany z rosyjskimi służbami specjalnymi.
Do którego Zakajew odpowiedział spokojnie: „Ogłosiliśmy go wiele razy. W 2007 roku Umarow wojnę do Ameryki, Wielkiej Brytanii i Izraela. Przed tym stwierdzeniem, Dokka był na radarze rosyjskich tajnych służb, ale został zwolniony przez jakiś cud, i ogłosił to oświadczenie. Umarow jest pod pełnym dowództwem rosyjskich służb specjalnych. Do tego dnia był (i będzie, jestem pewien) wykonywanie zadań powierzonych mu przez te struktury.Pojawiające się w jego organizacji Kaukazu Północnego spełnione interesów Kremla, bo to niby udowodnił w ten sposób: Czeczenia nie jest walka o niepodległość i państwowości, ale raczej do stworzenia kalifatu „od morza do morza”. Rosyjska propaganda stara się pokazać światu, że te walki w Czeczenii nie są bojownicy o wolność, ale radykałowie, którzy będą umieszczone wszystkie wysiłki, aby odtworzyć kalifatu i są wrogami cywilizowanego świata „.
W tym wywiadzie Zakajew stwierdził również, że „według naszych źródeł, głównego ideologa Umarow i główny autor emirat koncepcji – Iz Umarov- już jest Syria. Kilka dni temu ogłosił, że epicentrum wydarzeń jest mianowicie tam, i że wszyscy zwolennicy dżihadu być w Syrii.
Patrząc wstecz na te dziwne (w tym czasie) sprawozdania z dzisiejszej perspektywy, możemy zauważyć, że wszystko, co w zasadzie się spełniło. Umarow, oczywiście, nie pojawił się w Syrii, ale został zamordowany po mniej niż rok – zimą lub wiosną w 2014 roku Tymczasem Omar al-Shishani (prawdziwe nazwisko Tarchan Batirashvili), który nagle doszedł do władzy w państwie islamskim, przyznaje otwarcie, że przyszedł do Syrii pod dowództwem Umarow jest.
Wzrost wahhabitami zapewnia dużo strawa dla rosyjskiej propagandy i gry politycznej. Na podstawie różnych źródeł w samej Syrii można założyć, że Umarow pewnością jest w Syrii. I wygląda na to, że jest zaangażowany w rekrutację nowych terrorystów do państwa islamskiego. Stwierdzono przez Usman Ferzauli, samozwańczego ministra Iczkerii spraw zagranicznych, w wywiadzie dla rosyjskiej gazety „Komersant” w dniu 26 lipca 2013.
Wahabizm, gruziński inteligencja i GRU?
Ale rzućmy okiem na ostrzejsze samych Czeczenów (ich biografii, za szczególne) w rządzie państwa islamskiego, która została uznana za największe zagrożenie dla Zachodu ostatnio. Szczególnie w kontekście innych niejasnych powiązań między rosyjskim reżimem i islam terrorists- zarówno pod względem tego, co zostało napisane w tym eseju, i historycznych podobieństw w moim poprzednim eseju „putinowskiej Rosji. Czy Kreml uciec z tego jeszcze raz? ”
Te dwa Czeczeni (pierwotnie z Pankisia, Gruzja) są wyżej al-Shishani Abu Walid i muzułmańskiej al Shishani (prawdziwe nazwisko Murad Margoshvili).Dwa zostały włączone na listę najbardziej poszukiwanych terrorystów w USA.
Słynny brytyjski dziennikarz i bloger Joana Paraszczuk, który koncentruje się obecnie na czeczeńskiej bitwy w Syrii, napisał w jednym ze swoich kawałków o „absurdalnej teorii spiskowej, że al-Shishani jest faktycznie agentem KGB”.
Od al-Shishani jest tylko 28-letni, teoria ta może wydawać się śmieszne, na pierwszy rzut oka. Po upadku ZSRR i KGB została zreorganizowana w innych rosyjskich tajnych służb, dziecko było zaledwie 5 lat. Ale ważne jest, aby pamiętać, że te pogłoski są również krążące wśród Czeczenów walczących w Syrii. Ponadto, sama uważa, że dziennikarz jest to niezbędne do publikowania takich plotek, i dodaje, że są one również związane z opinią, że Umarow ma silny wpływ na al-Shishani.
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że inne biografia fakty al-Shishani za nie zaprzeczy nawet najmniejszej możliwości, że al-Shishani jest agentem rosyjskich służb specjalnych. Powszechnie wiadomo, że Batirashvili (prawdziwe nazwisko al-Shishani za) służył w armii gruzińskiej rosyjskiej agresji walki w 2008 roku Niektórzy mówią, że był agentem służb specjalnych gruzińskich lub przynajmniej działów specjalnych gruzińskiej armii.
Ruslanas Gelajevas
Ruslanas Gelajevas
© AOP nuotr.
Ale biografia Batirashvili jest warto przyjrzeć się bliżej. Szczególnie interesujące dane zostały dostarczone przez jego ojca, który jest Teimuraz Batirashvili ortodoksyjny, nie islamistów. Powiedział, że do aresztu za nielegalne posiadanie broni jego syn nie był wahabitów lub islamistów w ogóle. Według ojca, al-Shishani skończyło się w Syrii nie z powodu religii. On po prostu chciał, aby zarabiać pieniądze.
Ale najciekawsze jest to, że Batirashvili szczegółów najwyraźniej rozpoczął karierę w gruzińskiej armii nie, ale w drużynie terrorystów Gelayev, gdy miał zaledwie 14.
Informacje wymaga poważnego dochodzenia, ponieważ Gelayev, który miał GRU ślady wyciągnął za nim przez wiele lat ukrywał się w Pankisia w momencie, w 2001 roku rzeczywiście uczestniczył w zamachu w Abchazji (który został wymieniony przez tatę Batirashvili za). Ale tym razem Galayev nie było na stronie rosyjskiej, ale rzekomo mające na celu pomóc Gruzji odzyskać Abchazję.
Atak Gelayev jest najlepiej ilustruje Irakli Alasania, byłego ministra obrony Gruzji, w wywiadzie dla prasy gruzińskiej w 2009 roku wywiadzie stwierdził, że otwarcie Alasania i jego oddział Gelayev była „bronią przeciwko Gruzinom w GRU ręce” podczas ataku w Abchazji.
Irakli Alasania
Irakli Alasania
© AFP / Scanpix
Znając takie wymowne szczegóły Shishani w karierze wschodu, wszystkich wyżej wymienionych informacji na temat podejrzanych powiązań między wahabitów i rosyjskich służb specjalnych, oświadczenia Zakajewa w 2013 o nadchodzącym Czeczenii roli w Syrii, a zeznania ojca Batirashvili jest, teoria, że ta postać ma podejrzanych stowarzyszenia (nie z KGB, ale z, powiedzmy, GRU i FSB) brzmi dramatycznie różne. I taka możliwość powinna być gruntownie zbadane
Terrorysta, który chodził za darmo
Abu Walid muzułmańskiej życiorys powinien podnieść jeszcze więcej myśli. Gdy człowiek ten był znany jako Margoshvili, został aresztowany za terroryzm w Rosji, i zwolniony po dwóch latach.
Po prostu czytając to, co napisał rosyjskie media w 2003 roku, kiedy Margoshvili został aresztowany, wydawało się oczywiste, że ten człowiek, odpowiedzialny za śmierć wielu ludzi, nigdy nie była ponownie ujrzeć światło dzienne. Ale jakimś cudem był pierwszy skazany na dwa lata więzienia, a potem nagle uniewinniony podczas ponownego rozpatrzenia sprawy.
Jeśli to nie wystarczy, dziwna historia się w sądzie – oficerowie FSB rzekomo próbował go aresztować po uniewinnieniu, jednak bezskutecznie. Zdaniem ekspertów, może to oznaczać tylko jedno – Margoshvili stała (lub już) agenta rosyjskich służb specjalnych.
Nie było zbyt wiele zbiegów okoliczności? Spójnych
Przy okazji, Walid stał ból głowy nie tylko do tych, martwiąc się o wojnie w Syrii, ale, powiedzmy, Niemcy. Na początku grudnia, gazety „Frankfurter Allgemeine” ogłosił, że diaspora tubylców czeczeńskich jest radializing, a największymi płatnikami są Walid i Shishani którzy rzekomo się „idolem niemieckich islamistów”.
Takie informacje byłyby jeszcze jeden powód, aby zbadać prawdziwą historię o Margoshvili – zwłaszcza znając tradycje KGB kierować swoich agentów do osłabienia państwa zachodnie, nieoczekiwane historię (lider Al-Kaidy) al-Zawahiri za potencjalne linki do rosyjskich służb specjalnych, a fakt, że wielu ekspertów w końcu przyznać, że państwo islamskie jest większym zagrożeniem dla Zachodu niż Al-Kaidy.
Wszystkie z tych informacji nie jest w żaden sposób próba udowodnienia, że wszystkie islamski terroryzm skierowany jest wyłącznie przez rosyjskie tajne służby. To nie jest przypadek. Rozumiem doskonale, że kwestia ta jest dużo bardziej skomplikowana.
Byłoby ignorantem zaprzeczyć różne historyczne fakty dotyczące powiązań między terrorystów islamskich i Arabii Saudyjskiej, Pakistanie, Afganistanie i na Bliskim Wschodzie, i nigdy nie kończących się konfliktów w tych regionach. Tam nawet jest podstawą, aby porozmawiać o aktualnych powiązań między niektóre z państw muzułmańskich i terroryzmu.
Istnieją różne postawy wobec takich teorii jak ten przedstawiony przez Drozdov w wywiadzie dla „fontanka.ru”. Choć przyznaje, że Basajew był jednym z przywódców jednostki wojskowej specjalnego przeznaczenia, twierdzi on, że jest to jedynie błąd w Rosji – sam USA tworzył dotyczące bin Ladena. KGB generał-major miał na myśli, że teoria undenied USA wsparły bin Ladena, kiedy wspierała mudżahedinów podczas wojny z ZSRR w Afganistanie.
Ale jest zasadnicza różnica między muzułmaninem lub państw zachodnich i Rosji, jeśli chodzi o związki z terroryzmem. Przede wszystkim, jeśli stan Zachodnia lub muzułmaninem jest oskarżony o takich powiązań, historia otrzymuje w mediach, fakty są rozpatrywane i badane. Jednak wydaje się, że Rosja jest odporny na międzynarodowych badań lub publicznych dyskusjach choć zarzuty są długoterminowe i spójne. Nie ma innego państwa (mając na uwadze Niewątpliwą tradycje ZSRR, że Rosja mogłaby przyjąć), które mogą być podejrzewane o tym terroryzmu w jego arsenale i strategii walki w arenie międzynarodowej.
Więc chciałbym zakończyć ten fragment nie tylko poprzez zachęcanie do przewartościowania wszystkie te twierdzenia i zagrożeń dla państw zachodnich.
„Podstawowa różnica między postawą Rosji i Ameryce islamskiego terrorysty na drodze jest to, że Ameryka uważa za zagrożenie zewnętrzne, podczas gdy Rosja wykorzystuje terroryzm jako narzędzie obiektu i rządu zarówno wewnętrznie jak i za granicą. Islamski terroryzm jest tylko częścią międzynarodowego terroryzmu.
http://en.delfi.lt/central-eastern-europe/putins-russia-do-traces-of-kgb-fsb-and-gru-lead-to-islamic-state.d?id=66856642#ixzz3QVpCenX0
Błąd?Cofnij zmiany
PolubieniePolubienie
https://twitter.com/RamiAlLolah/status/561934951227330561
https://twitter.com/MsIntervention/status/561936532924559360
Tu rozwiane marzenia….
PolubieniePolubienie
Tu ruskie odwracanie kota…..
PolubieniePolubienie
PolubieniePolubienie
PolubieniePolubienie
https://twitter.com/History_Pics/status/561977573916557312
To już było,ale jakoś cicho o tym.
PolubieniePolubienie