„Frankfurter Allgemeine Zeitung” Andrzej Duda , „zrobił coś, co było niemożliwe”.

Pierwszy sukces Andrzeja Dudy w stosunkach z Niemcami mamy oto przed sobą.Obudzenie Ducha Narodu nie umknęło tam uwadze.Nowe otwarcie w zasadzie już się dokonało.”A Anioł szedł przed nim i prostował mu drogi..”

(zen)

Berlin stawia na Dudę

Krzysztof Rak

ekspert Ośrodka Analiz Strategicznych

 

http://m.onet.pl/wiadomosci/swiat,dvrxjc

Niemcy ostrożnie sondują polskiego prezydenta elekta. Możliwy jest zwrot w dotychczasowych stosunkach dwustronnych i partnerska dyskusja o interesach; nie tylko tych, które łączą oba państwa, ale i tych które dzielą.

Reakcja większości niemieckich mediów na wyniki wyborów w Polsce była łatwa do przewidzenia. W ich mniemaniu wygrał kandydat konserwatywny, reprezentujący „narodowo-katolicką” część społeczeństwa. Krótko mówiąc, zatriumfowały ciemnota i zacofanie.

A jednak z tego zgodnego chóru wyłamały się dwa najbardziej opiniotwórcze dzienniki „Frankfurter Allgemeine Zeitung” i „Die Welt”.

Korespondent „FAZ”, Konrad Schuller, zaraz po wyborach przedstawił Andrzeja Dudę jako kogoś, kto „zrobił coś, co było niemożliwe”. Chyba nikt do tej pory w Niemczech nie pisał w tak pozytywnym świetle o polityku PiS. W kolejnym tekście zatytułowanym „Przyjazny Duda” Schuller wezwał do uznania prezydenta elekta za partnera: „Warto byłoby, ażeby niemiecki rząd dokonał próby zbliżenia z Dudą. Wspólnych interesów jest wystarczająco dużo”.

Z kolei szef „Die Welt” Thomas Schmid jeden ze swoich komentarzy zatytułował „Andrzej Duda, dlaczego nie?”, a w innym przekonywał, że Polska jest krajem stabilnym i nie grozi jej „nowy prawicowy nacjonalizm”.

Do tego trzeba dodać oficjalny głos Urzędu Kanclerskiego. Depesza gratulacyjna Angeli Merkel nie była ani ogólnikowa, ani konwencjonalna. O dziwo znalazły się w niej odniesienia do II wojny światowej i „niezmierzonych niemieckich zbrodni”, które są wyraźnym ukłonem w stronę wrażliwości historycznej polskiej prawicy. Kanclerz zwróciła uwagę, że stosunki polsko-niemieckie są „tak przyjacielskie i pełne zaufania, jak nigdy dotąd”. I wreszcie na koniec wspomniała o 25. rocznicy podpisania traktatu polsko-niemieckiego, która winna dać asumpt do dalszego „pogłębienia” stosunków dwustronnych, co można rozumieć jako zaproszenie do dialogu.

Wiele wskazuje, że elity niemieckie mają świadomość pokoleniowej zmiany w polskiej polityce. Niepokoi je erozja obozu rządzącego. Wraz z wyjazdem Donalda Tuska do Brukseli straciły zaufanego partnera, który miałby realny polityczny format. A czasy są trudne. Berlin potrzebuje wsparcia Polski w polityce wschodniej. Propozycje współpracy w tej dziedzinie przedstawione przez ministra Steinmeiera w listopadzie ubiegłego roku nie spotkały się z odpowiedzią polskich władz. Być może w ogóle nie zostały zrozumiane.

Przed kilkoma dniami premier Cameron zainicjował dyskusję nad reformami Unii Europejskiej. Berlin chciałby mieć Warszawę po swojej stronie. A nie ma żadnej gwarancji, czy będzie mógł liczyć, jak dotychczas, na Platformę Obywatelską. Coraz bardziej wątpliwe jest, że po wyborach będzie ona nadal rządzić Polską. Nie można wykluczyć jej rozpadu.

Tak się składa, że jedynym pewnym i trwałym punktem na polskiej scenie politycznej w najbliższych miesiącach, a być może latach, będzie prezydent Andrzej Duda. Dlatego Niemcy podejmą próbę gry na niego. Ma on więc szansę być pierwszym liderem polskiej prawicy, który będzie przez nich traktowany w pełni po partnersku. A to oznaczać będzie nowe otwarcie w stosunkach polsko-niemieckich.